Van schaamte naar zelfliefde - de eerste stap naar seksuele heelheid
Seksuele blokkade door emotionele disconnectie – van schaamte naar zelfliefde
Hoe je zachtheid brengt in je seksuele ontwaken
Seksualiteit is zoveel meer dan lichamelijke aantrekkingskracht of prestatie. Het is een vorm van verbinding — met jezelf, met je lijf, en met je innerlijke gevoelswereld. Toch merk ik in mijn praktijk dat veel mensen zich afgesneden voelen van hun seksuele energie. Niet omdat ze geen verlangen ervaren, maar omdat ze er niet bij kunnen.
Een vol hoofd, het ontbreken van innerlijke rust, of een geschiedenis van het wegduwen van emoties kan ertoe leiden dat je lichaam op slot gaat. Dat je niet alleen je gevoel, maar ook je seksualiteit afsluit.
Wat veel mensen niet weten, is dat hier vaak een diepere oorzaak onder zit: alexithymie — het niet kunnen herkennen, uiten of reguleren van emoties.
In deze blog neem ik je mee in hoe alexithymie kan leiden tot seksuele blokkades, en hoe je jouw weg terug kunt vinden naar levendigheid, verbinding en innerlijk voelen.
Seksualiteit vraagt om verbinding — niet om prestatie
Seksuele energie stroomt als je je veilig voelt in jezelf. Maar wanneer je vooral in je hoofd leeft, continu aanstaat of je emoties hebt onderdrukt, raakt het lichaam langzaam afgesloten. Dan wordt seks iets wat je ‘doet’, in plaats van iets wat je voelt. Veel mensen beseffen niet dat hun seksuele blokkade niet te maken heeft met hun partner, maar met een innerlijke disconnectie.
Wat is alexithymie en hoe beïnvloedt het je lichaam?
Alexithymie betekent letterlijk ‘geen woorden hebben voor gevoelens’. Maar het gaat dieper dan dat. Het is een staat waarin je emoties moeilijk kunt herkennen, benoemen of verwerken. Je leeft vooral vanuit je hoofd — (over)analyserend, oplossingsgericht, maar afgesneden van je binnenwereld.
Je lichaam voelt misschien vermoeid, gespannen of verdoofd. Je huilt zelden, of juist onverwacht. Je voelt ‘iets’, maar je weet niet wat. En op het moment dat je zou moeten ontspannen of overgeven — bijvoorbeeld tijdens intimiteit — merk je dat je systeem blokkeert.
Je lichaam kan dan aanvoelen als iets wat je moet beheersen, in plaats van iets waar je in thuis bent.
Verbinding met je lichaam herstellen na schaamte
Van schaamte naar heling: het lichaam als ingang
De eerste stap in heling is het erkennen van schaamte. Door schaamte te benoemen, ga je het herkennen. En zodra je het herkent, kun je het stap voor stap gaan doorléven.
Doorleven doe je niet door er een verhaal van te maken, maar juist door het te voelen. Voel de schaamte wanneer je aan seksualiteit denkt. Voel waar het in je lichaam verkrampt, bevriest of gespannen aanvoelt. Misschien gebeurt het juist op het moment dat je de liefde bedrijft met je partner. Het lichaam liegt nooit — het onthult wat je hoofd liever vermijdt.
Ook als je denkt dat je niet kunt voelen, spreekt je lichaam nog steeds. De taal van voelen is de taal van het lijf: verkramping, zenuwachtigheid, hartkloppingen, een brok in je keel, druk op je borst. Dat zijn signalen. Via die weg maakt het lichaam zichtbaar wat er nog verborgen ligt in jou.
“Ik dacht dat seks erbij hoorde — maar ik voelde niets”
Toen ik getrouwd was, kon ik mij niet uiten of ontspannen tijdens gemeenschap met mijn ex-man. Lange tijd dacht ik dat dit kwam door seksueel misbruik in mijn jeugd. Maar na mijn scheiding ontdekte ik dat het dieper lag. Ik was emotioneel verdoofd. Niet omdat ik het niet wilde, maar omdat ik gevangen zat in de vele maskers die ik had ontwikkeld om te overleven.
In mijn hoofd vond ik dat ik een goede echtgenoot moest zijn — en daar hoorde seks bij. Maar ik voelde niets. Ik was afgesneden van mijn lichaam.
Ik groeide op in een christelijk gereformeerd kindertehuis, waar ik als 14-jarige werd geplaatst na een traumatische thuissituatie. Intimiteit werd niet besproken. Seksualiteit was een taboe. Er was geen ruimte voor een gezonde, liefdevolle seksuele ontwikkeling. Laat staan een emotionele woordenschat rondom verbindende intimiteit.
De seksuele taal die je als puber vaak wél meekrijgt — op straat, online of via vrienden — is vaak grof of vulgair. En daar groeit schaamte uit voort. Want hoe verbind je je liefdevol als je alleen maar hebt geleerd hoe je jezelf moet verdedigen?
Pas na mijn scheiding leerde ik mijzelf kennen. Ik begon mijn eigen gevoelswoordenschat op te bouwen rondom liefdevolle intimiteit. Mijn tweelingstraal bood mij een bedding van veiligheid, waarin ik zonder oordeel mocht ontdekken wat aanraking, openheid en ontspanning voor mij betekenden.
Langzaam groeide mijn zelfhelend vermogen. Mijn levenskracht kwam terug. En met iedere nieuwe ervaring groeide ook mijn vertrouwen: ik mag voelen, ik mag verlangen, ik mag verbinden — zonder taboe, zonder prestatiedruk, zonder vulgairiteit.
Jezelf leren voelen voorbij de maskers
De weg naar intimiteit begint met een eigen gevoelswoordenschat
Wat ik bij mijzelf heb ervaren, zie ik ook terug bij mijn cliënten.
Zo begeleidde ik ooit een vrouw die streng gelovig was opgevoed. Seksualiteit was in haar jeugd nooit bespreekbaar geweest. Het was beladen met schaamte en zwijgen. Ze kwam bij mij omdat ze moeite had om zich te openen tijdens intimiteit met haar partner. Steeds als hij haar liefdevol benaderde, verstijfde ze van binnen. Ze begreep het niet, want ze hield van hem. Maar haar lichaam sloot zich af.
Om controle te houden over wat ze niet durfde te voelen, vluchtte ze in haar hoofd. Ze zocht de oplossing in spiritualiteit, in kundalini-energie, in tantra. Maar telkens kwam ze op een punt waarop ze vastliep. Niet omdat ze niet spiritueel genoeg was, maar omdat ze de taal miste om te voelen wat intimiteit voor haar betekende.
We werkten laag voor laag. Ze leerde haar lichaam opnieuw bewonen. Ik moedigde haar aan om niet te denken over seksualiteit, maar te voelen. Wat doet aanraking met je? Wat voel je als je over intimiteit praat? Waar in je lijf trekt het samen? Waar is ruimte?
Uiteindelijk voelde ze nog te veel schaamte om zich aan te melden voor een cursus op het Vallei Orgasme platform. Maar het feit dat ze erover nadacht, was al een doorbraak. Ze begon haar eigen gevoelswoordenschat te ontwikkelen — in haar eigen ritme, vanuit veiligheid, en zonder taboe.
Het was niet altijd makkelijk, maar ze ontdekte dat liefdevolle intimiteit pas mogelijk wordt als je jezelf leert toelaten. Als je durft te voelen, in plaats van te presteren.
Boosheid als masker voor verlangen en schaamte
Soms uit alexithymie zich niet in het doen alsof je verbonden bent, maar juist in het volledig vermijden van intimiteit. Zo begeleidde ik een jonge vrouw van 29 jaar die nog nooit intimiteit had ervaren. Ze had nog nooit gezoend, nooit een relatie gehad — en schaamde zich daar diep voor. Niet omdat ze geen verlangen kende, maar omdat ze het contact met haar gevoel volledig had afgesloten.
Intimiteit raakte haar zó diep, dat het zich telkens uitte in boosheid.Agressie als afweermechanisme. Niet tegen mij, maar tegen de kwetsbaarheid die eronder lag. Haar lijf wist niet hoe het moest ontspannen. Ze had nooit geleerd om haar grenzen te voelen, laat staan om liefde of verlangen toe te laten.
Ook dit is alexithymie. Het onvermogen om emoties te herkennen of toe te laten, kan zich op vele manieren uiten: in overaanpassing, verdoofde seksualiteit, of in een harde, beschermende muur. Maar onder die muur zit vaak hetzelfde: een ziel die nooit écht de ruimte heeft gekregen om zichzelf te leren voelen.
Ook mannen raken verstrikt in schaamte en seksuele verwarring
Niet alleen vrouwen lopen vast in hun seksualiteit. Ook mannen worstelen — vaak in stilte, en soms al jarenlang. Zo begeleid ik een man die pas eind dertig zijn eerste liefdesrelatie aanging. Aan de buitenkant was hij succesvol, krachtig en zelfstandig. Maar achter dat beeld leefde een diep verlangen naar verbinding — én een gevoel van schaamte dat hij daarin nog zo weinig ervaring had.
Door sociale druk hield hij dat verlangen stil. Hij voelde dat hij anders was, maar durfde het niet toe te laten. De relatie die volgde werd intens, maar ook verwarrend en uiteindelijk toxisch. In plaats van vervulling bracht het hem boosheid, verdriet en innerlijke verwarring. Pas jaren later durft hij laag voor laag te voelen wat hij toen niet kon toelaten.
Niet omdat hij het niet wilde — maar omdat hij nooit geleerd had hóé. Ook dat is alexithymie. Het onvermogen om te voelen, te benoemen, of toe te laten wat er werkelijk leeft. En dat uit zich niet alleen in verdoofdheid, maar ook in overpresteren, afstandelijkheid of het dragen van een perfect masker.
Seksuele energie is levenskracht — en je lichaam wil helen
Wat ik in de jaren ben gaan begrijpen, is dat het zelfhelende vermogen van het lichaam nauw verbonden is met het openen van seksuele energie. Niet vanuit lust of prestatie, maar vanuit levendigheid. Wanneer je je veilig voelt in je lichaam en je durft te voelen wat er leeft — ook aan schaamte, verdriet of verlangen — dan komt er ruimte. Ruimte voor herstel, voor plezier, voor zachtheid. Je zenuwstelsel kalmeert, je adem verdiept, je energie begint weer te stromen.
Seksuele energie is niet alleen iets tussen de lakens. Het is jouw levenskracht. Jouw vuur. De energie die maakt dat je je vitaal voelt, creatief, verbonden. En hoe meer je leert om in je lichaam te zakken en jezelf toe te staan te voelen, hoe meer je toegang krijgt tot die levensenergie. Dáár begint heling.
Ruimte maken voor heling en zelfexpressie
Wat als jouw energie nu nog vastzit?
Voel jij dat je seksuele energie is geblokkeerd, maar weet je niet hoe je het weer in beweging krijgt?
In mijn volgende blog laat ik je zien hoe je jouw seksuele levensenergie stap voor stap weer kunt laten stromen — ook als je geen partner hebt. Je ontdekt hoe je vanuit zachtheid en lichaamsbewustzijn opnieuw verbinding kunt maken met je eigen levenskracht.
Binnenkort online: “Hoe je seksuele energie weer kunt laten stromen (ook zonder partner)”
Merk je dat dit thema je raakt en voel je behoefte aan persoonlijke begeleiding of een workshop hierover?
Laat het mij weten. Als er voldoende behoefte is, creëer ik graag een veilige setting om dit samen te onderzoeken.
